Ortalığın durulmasını beklemek beyhude. Buradaki “durulma”; unutulma, olağanlaşma manasında değil. Bütün bilgilerin ve alakaların ortaya çıkması, nedenlerin ve sonuçların tüm açıklığıyla görülür olması manasında. Lakin anlaşılan, ortalığın durulmasını beklemek durumun “açıklığa” kavuşmasına yol açmayacak!
Taksim’deki hücuma ait iki soru!
1-Kim(ler), nasıl yaptı saldırıyı?
2-Neden yaptı(lar) ve nasıl bir sonuç elde etmeye çalışıyor(lar)?
HANGİ PARMAK İZİ KİME AİT!
Birinci soruya karşılığı şayet ikinci sorunun cevabını bulmak için aramıyorsanız, bu yalnızca “siyasi magazin” derdinseniz demektir. Yani siyasetçiler ikincisine cevap aramalı. Bunu da sonraki savunmalarını ya da siyasi ataklarını geliştirmek için yapmalı.[1]
Farkındaysanız (ki mutlaka farkındasınızdır) günlerdir birinci soruya cevap arıyor tüm kamuoyu. Ahlam Albahsır kimdir, nerede yaşıyor, hangi taksi ile geldi, kimle geldi, nasıl gitti, nereli[2], sevgilisi mi getirdi, o artık nerede, elinde niçin bahçıvan makası var, tıpkı hizadan fotosu nasıl çekildi, sondan nasıl geçti, soru, soru, soru…
Neredeyse herkes (biraz meraktan biraz yönlendirme amaçlı) soru soruyor! Aslında her şeyi biliyoruz ancak hiçbir şey bilmiyor, hiçbir sonuca ulaşamıyoruz. Açıkçası bundaki en büyük “başarı” Süleyman Soylu’ya ilişkin (bir planla yaptığını söylemek de “akıl”a hakaret olur ama). Bir “söğüş” servis etti medyanın önüne, medya da daima birlikte bize “kafa”yı yedirtiyor.
Eğer ikinci soruya geçemeyip birincide takılıp kalırsanız, bu cins hücumları önlemek için bulacağınız tahlil; beton saksıları ve ağaçları caddeden sökmek olur. (Hatırlar mısınız bilmem ama çöp kutusuna bomba konuldu diye bu şehirdeki bütün çöp kutuları toplatılmıştı bir zamanlar. “Yere çöp atmayın” yazıları duruyordu ama).
Bir saldırıyı, bilhassa terör yaratmak gayeli bir saldırıyı yalnızca polisiye tedbirler alarak önlemek imkansızdır. Polisiye tedbirle bu atak nasıl önlenebilirdi? İstiklal’e çıkan bütün sokak başlarına arama noktası koyup herkesi arayarak. O vakit da sarfiyat öteki meydana bırakırdı bombayı ya da arama noktasında patlatırdı. Yani nedeni ortadan kaldırmadan ve elde edilmesi amaçlanan sonuca ulaşılamayacağına “ikna edilmeden” bu tıp hücumlar en-gel-le-ne-mez.
Ne yazık ki birinci soruya her tarafıyla açıklayabilecek “makul ve mantıklı” karşılıklar verilemediğinden birinci sorudan ikinci soruya direkt geçemiyoruz. Zira bu engellendi ve oradaki bulamaç hem Soylu hem de iktidar medyası sayesinde gerçekleştirildi. Yeni Şafak’ın savına bakılırsa, taarruz neredeyse PKK-FETÖ-İŞİD ortak tertibi. Hatta “İngiliz Mirror gazetesi, İstanbul’da yakalanan terörist ile 2005 yılında Londra’da bombalı saldırı düzenleyen teröristin ortak noktasına dikkat çekmiş” bile. (Taksim’deki terörist o tarihte 3 yaşında)
NEDEN-SONUÇ, SONUÇ-NEDEN
Ama biz yeniden de ikinci soruya geçelim ve birlikte düşünelim!
Neden yaptı(lar) ve nasıl bir sonuç elde etmeye çalışıyor(lar)? Bu bahis üzerinde düşünürken “bir ziyaret” ile birlikte ele almak zarurî. Taarruzun olduğu gün İçişleri Bakanı Süleyman Soylu Suriye’de idi. İdlip’te.[3]
Birinci kuşkulu, olağan kuşkulu. Yani PKK-PYD-YPG. Bu mümkün mü, elbette mümkün! Geçmiş hatırlatması yapmak kâfi.[4] Fakat bu atağın yol açacağı sonuçlar düşünüldüğünde “kâr” hanesinden daha çok “zarar” hanesi kabarık. Bu taarruz, AKP’nin uzun vakittir yapmak istediği Suriye’ye topyekûn bir askeri harekatın yasal yerini oluşturur. Ayrıyeten HDP’nin kapatılmasını zorlayanların ellerini güçlendirecektir. YPG’nin “bu sonuçları elde etmek istediğini” argüman etmek biraz saçma olacaktır.
YPG’nin yaptığını söyleyenlerin argümanı ise Soylu’ya bir ileti verilmek istendiği formunda; “Sen bizim (Suriye’nin) içişlerine karışırsan, biz de senin (Taksim) içişlerine karışırız”.
Ancak bu argüman, Suriye’deki cihatçı çeteler için ileri sürüldüğünde çok daha gerçekçi olabilir. Zira biliniyor ki uzun vakittir bu çeteler bir türlü “yeniden dizayn” edilemiyor ve AKP’nin değişen taktiği, yani Esat ile başlayan görüşmeler, bu çetelerin daha da “huzursuz” olmasına yol açmış durumda.
AKP’nin “değişen taktiği” demişken bir “değişiklik” de Mısır konusunda yapılmıştı. Mısır ile tekrar ortayı düzeltmeye çalışan AKP’nin, Mısır’ın “Türkiye ile ilişkilerin düzelmesinin ön şartı olarak Müslüman Kardeşler’in ülkedeki varlığına bir şekilde son verilmesi” talebine uygun davrandığına şahit olduk. Hatta “Müslüman Kardeşler’in, gözden çıkarılma durumunda direkt Erdoğan’ı hedef alan eylemler yapacakları”nın ses kayıtlarının olduğu tez edildi. (Yakalananların etnik kökenleri, durumu daha da ilginç kılıyor!)
Bir öbür argüman da ABD’ye yönelik. Bunu direkt Süleyman Soylu lisana getirdi üstelik ve “bir mesaj iletildiğini” söyledi. ABD’nin bu türlü “işler” yapmayacağını söylemek de çok saçma olur elbette. Üstelik AKP’nin, Suriye’ye kapsamlı bir harekât düzenlemek istediği ve ABD’nin bunu engellemeyi amaçladığı düşünülürse. Ancak bu “iş” bir mahzur değil, dayanak sonucunu doğuruyor. Üstelik ABD ile yine ortayı düzeltmek isteyen AKP’nin, “ABD ne isterse yapmaya hazır beklediği” izlenimine sahip kamuoyu. Yani Biden’in “15 dakika süren görüşmede söylemesi” yeterdi, neden bu türlü çetrefilli işlere girsin.
Kuşkusuz tüm bunların yanında neden-sonuç bağlantısının çok kolay kurulabildiği, iç siyaset mühendisliği mevcut. Herkesin siyasi hafızasında canlı ve sık sık da hatırlatılıyor aslında; 7 Haziran-1 Kasım 2015 tarihleri ortasında yaşananlar/yaşatılanlar. Seçim sath-ı mailine girdiğimize nazaran ve NŞA’da (normal şartlar altında) iktidarda kalınamayacağı anlaşıldığına nazaran, denenmiş ve sonuç alınmış bir tezgâh tekrar devreye sokulmak istenebilir. Bu kadar yıl boyunca kurulmuş ve artık “kurumsal” hale gelmiş o kadar fazla güç odağı mevcut ki mümkün bir iktidar değişimine karşı, her türlü “iş”in yapılmasını göze almış olabilirler!
Bu kısma eklemek gerekir ki kimin yaptığından çok, kimin hangi sonucu almak için “çalıştığı” çok daha kritik. Yani taarruzdan sonraki süreç çok farklı biçimlerde örgütlenerek, saldırıyı gerçekleştirenlerin gayelerini tersyüz edebilecek sonuçlar yaratabilir. Örneğin; bu akın Süleyman Soylu’ya bildiri iletmek için (gözdağı vermek için) yapılmış olabilir lakin süreç tersten o denli işletilir ki Suriye’ye topyekün bir askeri harekâta dönüştürülebilir. Ya da tersten bu akın AKP’nin iktidarda kalmasını sağlamak için yapılmış olabilir lakin muhalefet o denli bir süreç örgütler ki AKP, baş aşağı inişe geçebilir.[5]
SONUÇ;
Tekrar edelim: Nedenleri ortadan kaldırmadan ve elde edilmesi amaçlanan sonuca ulaşılamayacağına “ikna edilmeden” bu çeşit ataklar en-gel-le-ne-mez. Açıktır ki “nedeni yaratan”, 20 yıllık AKP iktidarının içerideki ve dışarıdaki politikalarıdır. Irak’tan Suriye’ye, Mısır’dan Libya’ya, BAE’den Suudi Arabistan’a, Katar’dan Somali’ye, Azerbaycan’dan Ermenistan’a, İsveç’ten Fransa’ya, Ukrayna’dan Macaristan’a, ABD’den Rusya’ya, AB’den Şangay 5’lisine, BM’den NATO’ya kadar ne kadar dış siyaset başlığı varsa hepsinde tutarsız, saldırgan siyasetlerle sıçmalarsanız[6], herkes için bir “neden” yaratırsınız. Neredeyse bütün “dış güçler”, AKP iktidarı ile bağın kısa periyotlara sıkıştırılan “kazan-kazan” pragmatizminden geçtiğini öğrendi.
Açıktır ki 20 yıllık AKP iktidarı kritik siyasi sonuçlar elde etmek istediği her etapta demokratik ve tüzel kurallara uymak yerine pazarlıkçı, kural dışı, “ben yaptım oldu”cu bir prosedürü uyguladı. Siyasi rakiplerini elimine etmek, AKP’nin oligarglarını yaratmak, kemikleşmiş besleme partizanlar istihdam etmek, v.b sonuçları bu usulle başardı. Bu formülün “başarılı” olması artık AKP için yerleşik ve doğal olarak AKP’ye karşı kullanılması da yerleşik. Örnek mi? AKP’nin İYİP’i zorladığı münasebet, karşıtından de MHP’nin AKP ile girdiği bağlantı.
Bu kirli ilgilerin içinden çıkmanın yolunun misal yol ve prosedürler kullanmak olmadığı, her “solduyulu” insanın farkında olduğu bir gerçeklik.
Bırakıp bu kirli siyaseti, Yağmur’ların ve Ecrin’lerin ölmemesi için “İçeride barış, dışarıda barış” denilmesi ve örgütlenilmesi ise kaide.
NOTLAR.
[1] Hukukçusu, ekonomisti, mühendisi elbette öteki bir kıymetlendirme yapacaktır.
[2] Hala çocukluğunu nerede geçirdiğini yani aslen nereli olduğunu öğrenemedik. Lakin Eritrece lisanında yapılmış bir dövmesi olduğunu çok şükür biliyoruz.
[3] MÜSİAD Köyündeki 600 briket meskenin açılışını yaptı. Gitmişken anaokulu, ilkokul da açtı. Organize Sanayi Sitesi gezdi. Kilis Valisi ve Cumhurbaşkanlığı Güvenlik İşleri Genel Müdürü ile birlikte. Enteresan tesadüf ise Soylu’nun saldırganın, “Afrin-İdlib üzerinden Türkiye’ye eylem yapmak için kaçak yollarla giriş yaptığını söylemesi” idi.
[4] Bu durumu ortadan kaldıracak olan ise PKK’nin geçmişte gerçekleştirdiği, sivil halkı maksat alan şiddet aksiyonlarının özeleştirisini vermesi ve kesin bir lisanla bundan sonra hiçbir formda bu çeşit hareketler yapmayacağını taahhüt etmesi olur. Üstelik dolaylı da olsa yapmayacağını. Bu yapılmadığı sürece her taarruzda “olağan şüpheli” olarak kalmaya devam edecek.
[5] Ancak değiştirilemeyecek sonuç şudur; Bu ülkedeki yabancı düşmanlığı daha da artacak.
[6] Sıçmalamak; rezillik derecesinde saçmalamak, sıçıp sıvarcasına saçmalamak. Cem Akaş.
